Mide rahatsızlığı geçirdiğini düşünen Lisa Jones hayatının en kötü haberini aldı ve yaşadığı bu kabusu nasıl atlatmaya çalıştığından bahsetti.
Buyurun detaylara bakalım…???
Kaynak: https://www.dailymail.co.uk/femail/ar…
Geçirdiği septik şokla komadan çıkma şansı yalnızca yüzde beş denilen kadın dört ay sonra; sağ bacağının kesilmesinin ardından, evde iyileşme sürecine girdi fakat hala sol bacağını kaybetme riski devam ediyor.
Hayatta kalmasını 10 yaşındaki ‘kahraman’ kızı Carly-Ann’e borçlu olduğunu belirterek şunları söyledi: ‘Ben anneydim ve tüm bunlar boyunca o benim annem oldu. O inanılmaz biri ve tüm bunları atlatmamı sağladı.
Babası James’in kendisine destek olmak amacıyla özel ekipmanlar için bağış topladığı Lisa, hastalığından önce yoğun bir yaşam sürüyor, bir temizlik işi yürütüyor ve kızına bakıyordu. Haziran ayında bir gece saat 3.10’da uyanmış ve kusmuş. ‘Bunun bir karın ağrısı olduğunu düşündüm ama günler geçtikçe kendimi daha da hasta hissediyordum’ dedi. ‘Susuz kalmaya başladım çünkü ağzıma bir şey koysam kusuyor ve hasta oluyordum.
“Üç – dört gün sonra kız kardeşim Tanya: ‘Yeter artık, ambulans çağırıyoruz’ dedi. Ambulans geldiğinde sağlık görevlileri beni bir sandalyeye oturttu ve üzerinde ‘şüpheli sepsis’ yazan bir ekran olduğunu gördüm.
Lisa’nın ailesi daha sonra ona ayaklarındaki dayanılmaz acıdan dolayı çığlık atmaya başladığını söyledi ancak Lisa bunu hatırlamıyor. Sepsis nedeniyle organları iflas eden Lisa, Wrexham Maelor Hastanesi’ne kaldırıldıktan kısa bir süre sonra komaya girdi ve sağlık görevlileri onu yaşam destek ünitesine ve böbrek diyaliz makinelerine bağladı. Bir gün komada kaldıktan sonra doktorlar ailesine kurtulma şansının yüzde beş olduğunu söyledi.
Ancak komada geçirdiği üç günün ardından Lisa’nın bilinci yerine geldi. Lisa şunları söyledi: “O kadar çok doktor, hemşire ve danışman yanıma geldi ve bana bir mucize olduğumu söylediler. Sepsis, Lisa’nın el ve ayaklarındaki kan akışını etkileyerek siyahlaşmalarına neden oldu.
Doktorlar asıl enfeksiyonun böbreklerinde olduğuna inanıyor. Lisa ellerindeki ölü dokuya bakarken yaşadığı şaşkınlığı hatırlıyor. Hastanede beş hafta kaldıktan sonra elleri ve ayakları hâlâ simsiyah bir halde evine döndü. Yürüyemiyordu ama doktorlar ona bacaklarını kurtarmak umuduyla bacaklarını bükmek gibi fizik tedavi egzersizleri verdiler.
‘Bana onları kurtarmak için ayaklarıma kan gitmesi gerektiğini söylediler’ dedi. ‘İlk ayağa kalkmaya çalıştığımda bir daha asla yürüyemeyeceğimi düşündüm çünkü hiç ayakta duramıyordum. “Evde çok çalıştım, kendimi zorladım ve bacaklarımı yatakta hareket ettirmeye çalıştım.
‘Babamın doğum günü olan 23 Temmuz’da iki adım ileri ve iki adım geri attığım küçük bir video çektiğimi hatırlıyorum. Video, Lisa’nın ailesi arasında bacaklarının kurtarılabileceğine dair umutları artırdı ancak sağ ayağındaki siyah doku büyüyordu ve kokmaya başlamıştı. Lisa’nın ‘artık dayanamayacağı’ bir noktaya gelmişti. Eylül ayının başında hastaneye gitmesi gerekiyordu ancak Ağustos ayının ortasında aradı ve ‘Bu ayağıma gerçekten bakmanız gerekiyor’ dedi.
Lisa’ya derhal Glan Clwyd Hastanesi’ne gitmesi söylendi ve burada uzmanlar hızla sağ bacağının kesilmesini tartışmaya başladılar. Cerraha yalvardığını hatırlıyor: “Lütfen mümkün olduğunca az kısmını kesin…” Lisa’nın sağ ayağının yarısı alındı. Uyandığında bacağının büyük bir kısmına hala sahip olduğunu görünce mutluluk gözyaşları döktü ancak sonraki birkaç gün boyunca ayağındaki doku bozulmaya devam etti ve dayanılmaz ağrılara neden oldu.
Ameliyattan üç gün sonra bir uzman doktor Lisa’yı, kemiğe ulaşan bir enfeksiyon kapması halinde sağ bacağının uyluktan kesilmesi gerekebileceği konusunda uyardı. Bunun alternatifi dizin hemen altından kesilmesiydi ki bu da protez bacak kullanma imkanı sağlayacaktı. Lisa bu seçeneği kabul etti. İkinci ameliyatın ardından Lisa’nın bacağının kesilen kısmın ucuna kramp girdiği için acı içinde uyandı.
Üç ya da dört saat boyunca acı içinde çığlık atmış, kramptan kurtulmak için esneyememiş ya da yürüyememişti. Sonunda bandaj gevşetilince ağrı da geçmişti. Ağustos sonunda taburcu edildi ve kalan ayağındaki ölü dokuyu temizlemek için hastanede haftalık seanslar alıyor.
Doktorlar ona sol bacağının kesilme ihtimalinin %50 olduğunu söylediler. Lisa’nın ellerinin bir kısmı siyah ve uzmanlar ne zaman olacağını bilmeseler de parmaklarının kaçınılmaz olarak düşeceğini söylediler. ‘Sağ elim komaya girdiğimden beri kanca gibi bükülmüş durumda’ diye ekledi. Parmaklarım kaya gibi sert. Tüm bunlar olmadan üç gün önce akrilik tırnak yaptırdım ve uzamadılar, hala aynı mükemmel pembe tırnaklarım var.
Lisa henüz bir protez bacak alamadı. Ellerindeki sorunlar nedeniyle normal bir tekerlekli sandalyede ilerleyemiyor ve elektrikli bir tekerlekli sandalye için 38 haftalık bir bekleme listesi olduğu söylendi. Babası James, elektrikli tekerlekli sandalye satın alınmasına ve evinin daha engelli dostu hale getirilmesine yardımcı olmak için 2.500 Sterlin toplamak umuduyla bir GoFundMe sayfası başlattı.
‘Mümkün olduğunca bağımsız bir yaşam sürmek istiyorum’ diyen Lisa’nın mali durumu sağlık mücadelesi nedeniyle zor durumda. ‘Ruh sağlığım için çok zor oldu ama küçük kızım bunu atlatmamı sağladı. Geceleri ilaçlarımı aldığımdan emin oluyor. Bana kahve yapıyor. Tekerlekli sandalyeyle dışarı çıktığımda, babam ya da eşim beni iterken, iyi olduğumdan emin olmak için bana mesaj atıyor.
Lisa, temizlik şirketi Clean Queens ile ilgilenen kız kardeşi Tanya’nın yanı sıra ebeveynleri, partneri Colin ve 14 yaşındaki kızı Evie’den ‘inanılmaz’ destek gördüğünü de sözlerine ekledi.
“Onlar olmasaydı bu hikâyeyi anlatmak için burada olamazdım’ dedi. ‘Bir sabah uyanacağım ve parmaklarım yatağın içinde olacak. Bunlar aklımdan geçiyor ama bir şekilde tüm bunları beynimin bir bölümünde tutmayı başarıyorum.
Hastalıkla ilgili farkındalığı artırmak için hikayesini anlatmaya karar veren Lisa, insanları kusma, çok yüksek veya düşük ateş ve titreme gibi sepsis semptomlarına dikkat etmeye çağırdı.
Peki sizler bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Sepsis hastalığının etkilerini biliyor muydunuz?
Yorumlarda buluşalım…???
